Tsja, even een eerste foto van bovenaf maken en dan gezellig bewerken met Picassa, geeft voor mij in eerste instantie een apart beeld , met name de ogen zien ietwat bizar, de contouren van het gelaat, niet opgepoetst en met lijnen accenten die de sporen van de tijd en mijn leeftijd niet verbloemen, lijken diabolisch,menselijk daarentegen en what the heck? wat heet normaal? Doe normaal en wees jezelf, niets is als het lijkt dat je gewend bent,dat wel of niet afwijkt? en wat heet afwijken? en wie in hemelsnaam zal bepalen wat en wie wel of niet afwijkt, afwijken is leuk menselijk en een uitdaging en het is goed te weten dat geen enkel mens hetzelfde is, tweelingen er op een foto niet eender uitzien, en een beeld van een persoon iets anders is dan de inhoud, die op zoveel verschillende manieren naar de buiten-wereld en jezelf gepresenteerd kan worden als er haren zitten op je hoofd,en dan is het maar de vraag waarom, en met wie en wie je foto's op welke wijze deelt,en foto's die minder of wel goed geslaagd zijn durft te laten zien en uit welke hoek, en met welke intentie je ze bekijkt en ze worden bekeken. Een beeld is een impressie die voor veel mensen bij de eerste kennismaking bepalend is, maar er is zoveel meer dan een beeld, om over te filosoferen en bewust te worden, de wereld, de politiek,mensen, foto-modellen, fractie-lijders die er mooi,leuk, enthousiast en stralend uitzien in pakken en die toch van alles doen dat alles of niets te maken heeft met het beeld dat zij of hun partij doen oproepen,foto's en beelden zijn momentopnames,wat een mens doet is essentieel, niet slechts hoe hij of zij er op een bepaald moment uitziet, wat hij of zij gelooft of beweert te geloven en hoe dat in beeld word gebracht door bv, de media. Laten we de stormvloed aan beelden die we krijgen voorgeschoteld en ook op televisie en internet relativeren.
De realiteit? is altijd subjectief en relatief, iemand recht voor je zien,en samen dingen doen en beleven, is wel even wat anders en meer inspirerend, omdat het zicht en de zintuigen verder reiken dan beelden, geuren en woorden tot met passie over de fictieve grenzen van een alsmaar evoluerende en kleurrijke multi-dimensionele samenleving annex wonder dat "leven" heet waar wij allemaal een uniek deeltje en deel... van een onvoorstelbaar groter niet te verklaren geheel van mogen zijn.
Stan Rams
September 2010
Stancolumn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten